در كتب خود ذكر كرده‌اند. از جمله نازك كردن لايۀ روى پوست صورت، ايجاد جوشهاى عفونى، ايجاد آبسه، ايجاد عفونت، صدمه بر لثه‌ها.[1]

در روايات نيز منافع طبى و بهداشتى بسيارى مى‌توان يافت از آن جمله براى شانه كردن ريش، نيكو شدن مو، تقويت قواى جنسى، تقويت دندانها، رفع تب و هضم غذا را بر شمرده‌اند. پزشكان فوايد بهداشتى ديگرى براى حفظ‌ محاسن ذكر كرده‌اند كه مى‌بايست به كتب مفصّل‌تر مراجع كرد.[2]

در مورد شارب نيز قبلاً ذكر شد كه بلندى شارب موجب جمع شدن ميكروب بر روى موها مى‌شود. فايده‌هاى ديگرى نيز براى كوتاه كردن شارب برشمرده‌اند. از آن جمله، پاكيزگى، درمان ديوانگى، مصونيت از بيمارى جذام، بر طرف كردن بيمارى روانى، غم، وسواس و غيره.[3]

6-1-2. حد محاسن و شارب: ادله موجود، حد مشخصى را به طور قطعى، براى محاسن و شارب معلوم نكرده‌اند. اما از فحواى بعض روايات، مى‌توان حداقل و حداكثرى را براى محاسن و شارب استنباط‌ كرد.

از آن جمله از امام صادق 7 نقل شده:

تَقْبِضْ‌ بِيَدِكَ‌ عَلى‌ لِحْيَتِكَ‌ وَ تَجَزِّ مَا فَضُلَ‌.[4]

دستت را روى محاسنت بگذار و آن را قبضه كن (مشت كن)، پس آنچه را از قبضه بيرون باشد كوتاه نما.

بر اساس حديث ياد شده بلند كردن ريش بيش از اندازه، شايسته نمى‌باشد.

[1] . بهداشت و زيبايى پوست، جى. سى. مارشينا، ترجمه ساعد زمان، ص 132 و 133

[2] . تراش ريش از نظر اسلام، ص 176-191

[3] . اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، سيد رضا پاك نژاد، ج 15، ص 269

[4] . من لا يحضره الفقيه، محمد بن على بن بابويه (صدوق)، ج 1، ص 902