چرا كه شايد برخى افراد به علل طبيعى مثل چرب بودن بيش از حد بدن يا حساسيت به برخى روغنها، نتوانند از هر نوع روغنى استفاده نمايند. در اين باب مى‌بايست به كتب تخصصى مراجعه كرد.

روغن مالى از دير باز ميان بسيارى از ملل متداول بوده و جنبه بهداشتى و زيبايى داشته است. اين عمل گاه جنبه پزشكى پيدا مى‌كرده، به عنوان مرهم‌هاى پوستى نيز استعمال مى‌شده است. به گفته امير المؤمنين على 7، روغن ماليدن بشره را نرم و دماغ را (بنيه) زياد مى‌نمايد. همچنين مجارى آب در بدن را فراخ، پوست را از خشكى و بدحالتى رهانيده و صورت را نيز درخشان مى‌كند.[1]

از جمله روغنهاى مفيد؛ روغن بنفشه، روغن بان (فستق هندى)، روغن زنبق، روغن زيتون و روغن گل خيرى است.[2]

نكته ديگر آنكه، بهتر است عمل روغن مالى در شب انجام شود. تا هم مانع وضو نباشد (چون تا نماز صبح چند ساعت فاصله است) و هم گرد و خاك نخورد و هم جذب بدن شود. چنانكه بسيارى از احاديث هم به همين نكته اشاره دارند.[3]

تذكر: متأسفانه آنچه امروزه در جامعه اسلامى به عنوان عمل روغن مالى فراگير شده و بيشتر در بين نسل جوان مشاهده مى‌شود، استعمال ماده‌اى شيمياى به نام ژل است كه تنها به موى سر زده و با حالت دادن موى خود، به ميان جامعه مى‌آيند.

[1] . فروع كافى، ج 6، ص 519

[2] . اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، ج 13، ص 72

[3] . فروع كافى، ج 6، ص 519؛ وسائل الشيعه، ج 1، ص 451