آن‌طور كه مشاهده مى‌شود اين كار با آنچه به عنوان روغن مالى (تدهين) در اسلام به آن سفارش شده تفاوت بسيار دارد. ضمن اينكه ژل مالى به سر با آرايش‌هاى غير معمول موى سر كه از طرف برخى ديده مى‌شود، بى‌شباهت به عمل كفار نيست كه در اين صورت مسلماً امرى غير جايز خواهد بود. آنچه اسلام در عمل نظافت و آراستگى شخصى نهاده است، حفظ‌ سلامتى و جلب رضايت الهى است، نه تشبّه به كفار و فخر فروشى.

پيامبر 6 مى‌فرمايد:

مَنْ‌ تَطَيَّبَ‌ للّهِ‌ِ تَعَالىَ‌ جَاءَ يَوْمَ‌ الْقِيَامَةِ‌ وَ رِيحُهُ‌ أَطْيَبُ‌ مِنَ‌ الْمِسْكِ‌ الْأَذْفَرِ، وَ مَنْ‌ تَطَيَّبَ‌ لِغَيْرِ اللّهِ‌ جَاءَ يَوْمَ‌ الْقِيَامَةِ‌ وَ رِيحُهُ‌ أَنْتَنُ‌ مِنَ‌ الْجِيفَةِ‌.[1]

هر كه براى خداى تعالى، خود را خوشبو (و پاكيزه) كند، در روز قيامت بويش خوشتر از مشك تيز بوى است و هر كه براى غير خدا اين عمل را انجام دهد، در روز قيامت بويش گندتر از مردار است.

اين نگاه و هدف، در عمل نظافت، در ادعيه معصومين 7 نيز متبلور است. امام صادق 7 آنگاه كه به بدن خود روغن مى‌ماليد، اين گونه دعا مى‌خواند:

اَللّهُمَّ‌ انِّى أَسْئَلُكَ‌ الزَّيْنَ‌ وَالزّيِنَةَ‌ وَالْمحَبَّةَ‌ وَ أَعُوذُ بِكَ‌ مِنَ‌ الشَّيْنِ‌ وَالشَّنَآنِ‌ وَالْمَقْتِ‌.[2]

خداوندا از تو آرايش و خوبى، زينت و زيبايى، محبت و دوستى را مى‌طلبم و به تو پناه مى‌برم از زشتى و كينه توزى و نفرت.

[1] . ميزان الحكمة، ج 7، ص 3341

[2] . وسائل الشيعه، ج 2، ص 159