اجتناب از تحريك قواى شهوانى مردان و در نهايت پيش‌گيرى از رواج فساد و فحشاء صادر شده است. در واقع اسلام خواسته است با اين نوع دستورات از شيوع هرگونه عوامل تحريك كننده جنسى در جامعه اسلامى جلوگيرى نمايد[1] تا با اين عمل سعادت و سلامت جامعه حفظ شده، مسير رستگارى اعضاى آن تضمين گردد. كما اينكه در آيه 31 سوره نور بعد از بيان دستوراتى چند راجع به لزوم حفظ زينت توسط زنان، علت را چنين ذكر مى‌كند: (لَعَلَّكُم تُفلِحُون). (اين دستورات الهى را انجام دهيد) تا رستگار شويد.

ناگفته نماند آنچه بيان شد، مربوط به بيرون از خانه و محيط اجتماع بود. اما آرايش، زينت كردن و استعمال بوى خوش در درون خانه و براى شوهر، از دستورات مؤكد اسلام است كه مى‌تواند موجبات فزونى عشق و علاقه مرد به همسرش را فراهم آورد.

حضرت امام محمد باقر 7 مى‌فرمايد: «سزاوار نيست زن (براى شوهرش) بدون زيور باشد ولو اينكه گردن بندى به گردن آويزد». و نيز فرمود: «هر آرايشى زن براى شوهر بكند جايز است.»[2]

فتاوا

استفتاء از حضرت امام خمينى (ره)

1. آيا صحيح است كه اگر زنى عطر زده باشد و به خيابان برود، بر او غسل جنابت واجب مى‌شود؟

پاسخ: غسل واجب نمى‌شود.[3]

[1]. تفسِیر نمونه، ناصر مکارم شِیرازِی، ج 14، ص 454.

[2]. ازدواج در اسلام، ص 150.

[3]. استفتاءات از محضر امام خمِینِی (ره)، ج 1، ص 51.