از اين رو مى‌بينيم آنگاه كه انسانها در غارها يا دل جنگل‌ها زندگى مى‌كردند، نياز به پوشش كامل و آراستن خود را كمتر درك مى‌كردند، اما هر چه عقل بشر تكامل يافت و حيات او مدنى‌تر گرديد، پوشش او نيز كاملتر گرديد و نيازش به پاكيزگى و آراستگى بيشتر شد.

امروزه موارد استفاده از لباس، علاوه بر پوشاندن اندام و حفظ بدن از گرما و سرما و نيز آراستگى، به وادى تجمّل، شهرت، تحريك شهوت و خودنمايى نيز كشيده شده و اسراف‌هاى بى‌اندازه‌اى را موجب گشته است. همين موارد، اهميت و ضرورت جست وجو در منابع دينى به منظور يافتن معيارهاى الهى در چگونگى پوشش را بيشتر مى‌نمايد.

1. پوشش مردان‌

1- 1. پوشش واجب مردان‌

قرآن كريم مى‌فرمايد:

(قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يُغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكَى‌ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ). (نور: 30)

به مردان مؤمن بگو چشمهاى خود را فرو گيرند، و عفاف (عورت) خود را حفظ كنند، اين برايشان پاكيزه‌تر است، خداوند از آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است.

خداوند در اين آيه دو دستور به مردان مؤمن آموخته است: اول چشم خود را از نگاه به نامحرم فرو گيرند؛ دوم عورت خود را بپوشانند (پاكدامنى ورزند). سپس علت اين دو دستور را پاكى روح و تزكيه نفس اعلام مى‌دارد. در آخر آيه هم گوشزد مى‌نمايد كه مواظب اعمال خود باشيد، زيرا خداوند از تمامى اعمال شما (چه آشكار و چه پنهان) آگاه است.