بر اين اساس، بايد گفت كه اسلام با عريانى و نداشتن پوشش مناسب، مخالف است. در همين رابطه على 7 مى‌فرمايد:

اذَا تُعَرِّى احَدُكُمُ (الرِّجْلَ) نَظَرَ الَيْهِ الشَّيْطَانُ فَطَمَعَ فِيهِ فَاسْتَتِرُوا، لَيْسَ لِلرَّجُلِ أَنْ يَكْشِفَ ثِيَابَهُ عَنْ فَخْذَيْهِ وَ يَجْلِسَ بَيْنَ قَوْمٍ.[1]

هر گاه يكى از شما مردان عريان (يا با پوشش نامناسب) مى‌شويد، شيطان نظاره‌گر شما مى‌شود و در شما طمع مى‌ورزد. (تا به گناه وادارتان نمايد) از اين رو، سعى كنيد خود را بپوشانيد. چرا كه سزاوار نيست مرد به گونه‌اى در جامعه حضور پيدا كند كه حتى رانش هويدا گردد.

همچنين از امام صادق 7 روايت شده است كه فرمود:

نَهَى رَسُولُ اللَّهِ 6 عَنِ التَّعَرِّى بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ ... .[2]

رسول خدا 6 از عريان بودن نهى فرمود. چه در روز چه در شب... .

از آنچه بيان شد، آشكار مى‌گردد كه حد پوشش واجب براى مرد مسلمان، آن مقدارى است كه او را از عريانى كامل خارج كند. اين مقدار در اصطلاح فقها، ستر عورت گفته مى‌شود.

حضرت امام خمينى (ره) حداقل پوشش واجب براى مردان را اين چنين بيان مى‌دارند: «مرد بايد در حال نماز، اگر چه كسى او را نمى‌بيند، عورتين خود را بپوشاند و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.[3]

اگر چه حكم مذكور براى نماز است، اما در غير نماز هم حداقل مقدار پوشش واجب مردان، حفظ عورتين مى‌باشند.

[1]. وساِیل الشِیعه، ج 3، ص 353.

[2]. همان.

[3]. رساله توضِیح المسائل، مسئلة 788، ص 125.