پيراهن را زير شلوار كردن، به دست كردن انگشترىِ نقش دار، باز بودن دكمه‌هاى لباس، پوشيدن لباس كسى كه از نجاست پرهيز ندارد، پوشيدن لباس كثيف و چسبان و تنگ، در بر كردن لباس جوانان براى پيرمردان.[1]

قبلا بيان شد كه بهتر است از پوشيدن لباسهايى كه در نماز مكروه است، در غير نماز نيز اجتناب شود. به عنوان مثال پيامبر اكرم 6 كراهت داشتند كه به هنگام نماز، لباسى بپوشند كه نقش دار باشد، يعنى تصاويرى بر آن باشد.[2]

در رساله حضرت امام خمينى (ره) در اين خصوص مى‌خوانيم:

چند چيز در لباس نمازگزار مكروه است و از آن جمله است: پوشيدن لباس سياه و چرك و تنگ و لباس شرابخوار و لباس كسى كه از نجاست پرهيز نمى‌كند و لباسى كه نقش صورت دارد و نيز باز بودن دكمه‌هاى لباس و دست كردن انگشترى كه نقش صورت دارد، مكروه مى‌باشد.[3]

5- 1. گفتارى در حفظ حياء

آنچه تا كنون بيان شد، احكام لباس براى مردان از ديدگاه اسلام بود. اين مطالب احكام وجوبى، حرام، مستحب و مكروه را در بر مى‌گرفت. بديهى است لباسهايى را كه از سوى شارع حكمى برايشان بيان نشده، مى‌توان جزء مباحات تلقى كرد. در پايان اين بحث، خوب است اشاره‌اى به تأكيد دين اسلام به حفظ حياء و رابطه آن با پوشش بكنيم. چرا كه پوشش در حفظ حياء تأثير زيادى دارد. در فرهنگ اسلامى، حياء و شرم داشتن با روح تقوا و ايمان، قرين است. در كتاب مصباح الشريعه آمده است:

[1]. وسائل الشِیعه، ج 3، ص 420 – 425.

[2]. همان، ص 317.

[3]. رساله توضِیح المسائل، مسئلة 865، ص 135.