و به زنان با ايمان بگو: ديدگان خود را (از هر نامحرمى) فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زيورهاى خود را آشكار نگردانند، مگر آنچه كه (طبعاً) از آن پيدا است. و بايد روسرى خود را بر گردن خويش (فرو) اندازند، و زيورهايشان را جز براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان (همكيش) خود يا كنيزانشان يا خدمتكارانِ مرد كه (از زن) بى‌نيازند يا كودكانى كه بر عورتهاى زنان وقوف حاصل نكرده‌اند، آشكار نكنند، و پاهاى خود را (به گونه‌اى به زمين) نكوبند تا آنچه از زينت‌شان نهفته مى‌دارند، معلوم گردد. اى مؤمنان، همگى (از مرد و زن) به درگاه خدا توبه كنيد، اميد است كه رستگار شويد.

خداوند در اين آيه حكم حجاب را بر زنان واجب كرده و دستور مى‌دهد كه زنان روسرى خود را بر گردن خويش اندازند. صاحب تفسير مجمع البيان در ذيل آيه مورد بحث مى‌نويسد:
زنان تكليف دارند كه روسرى‌هاى خود را بر روى سينه خود بيفكنند تا دور گردن آنان پوشيده شود. گفته شده است كه قبلًا روسرى‌ها را به گونه‌اى استفاده مى‌كردند كه سينه‌هايشان هويدا بود. ... اين دستور بدان دليل است كه زنان موها، گوشواره‌ها و گردنهاى خود را بپوشانند. از ابن عباس نقل شده كه زن بايد موى و سينه و دور گردن و زير گلوى خود را بپوشاند.[1]

بر همين اساس فقها نيز مقدار حجاب لازم بر زنان را تمام بدن بجز «مَا ظَهَرَ مِنهَا». يعنى گردى صورت و دستها تا مچ مى‌دانند. البته در نماز زنان مى‌توانند پاهاى خود را تا مچ پا (تا ساق) نپوشانند.[2]

[1]. مجمع البِیان، ج 7 ـ 8، ص 217.

[2]. رسالة توضِیح المسائل، مسئلة 789، ص 125.