همچنين «بر زن واجب است، گردن و زير چانه خود را، حتى بنابر احتياط واجب مقدارى از زير چانه را كه بعد از بستن روسرى ديده مى‌شود، بپوشاند.»[1]

حكم كلى مقدار پوشش بانوان در نماز و غير نماز، در مقابل بيگانگان و نامحرمان بيان شد. در ادامه، نحوه پوشش در برابر مردان محرم بيان مى‌گردد. در آيه شريفه دوازده گروه از محارم نامبرده شده است كه عبارتند از:

1. شوهر، 2. پدران، 3. پدر شوهران، 4. پسران، 5. پسر شوهران، 6. برادران، 7. پسر برادران، 8. پسر خواهران، 9. زنان مسلمان، 10. مملوكان (كنيزان)، 11. خدمتكاران مردى كه از زن بى‌نيازند. (مردان ضعيف و كم عقلى كه نياز جنسى ندارند)، 12. كودكان غير مميز.

حكم اين آيه را به افراد ديگرى نيز مى‌توان تطبيق داد، مانند پدر بزرگ، يا پدر بزرگ شوهر. ضمناً از آنجا كه آيه پسر برادر و پسر خواهر را محرم مى‌داند، يعنى زن نسبت به آنها عمه و خاله مى‌شود، پس به دست مى‌آيد كه عمو و دايى هم بر آن زن محرم هستند.[2] اين حكم شامل عمو و دايى پدر و مادر نيز مى‌شود.[3]

برخى ديگر از محارم كه به واسطه ازدواج محرم مى‌گردند، شوهر مادر (ناپدرى) و شوهر دختر (داماد) مى‌باشند.[4] براى آگاهى بيشتر از اين گروه، مى‌بايست به رساله‌هاى عمليه مراجعه كرد.

آنچه ذكر شد، محارمى بودند كه به ايشان محارم نَسَبى و سَبَبى گفته‌

[1]. تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 129.

[2]. تفسِیر نمونه، ج 14، ص 454.

[3]. رساله نوِین، حضرت امام خمِینِی (ره)، گرد آورنده عبدالکرِیم بِی‌آزار شِیرازِی، ج 3، ص 57.

[4]. رساله توضِیح المسائل، ص 359.