بنابراين، زنان نمى‌توانند چادرهاى نازكى بپوشند كه بدن نما باشد و زير آن پوشش مناسب نداشته باشند.

2-3-2. لباس مردانه:

زنان نبايد لباسى را بپوشند كه عرفاً مخصوص مردان است. در حديثى مى‌خوانيم:

لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ 6 ... وَالمَرئَةَ تَلْبَسُ لِبسَةَ الرَّجُلِ.[1]

يعنى پيامبر 6 لعنت كرد ... و زنى را كه لباس مردان به تن نمايد.

خداوند دو غريزه و طبيعت متفاوت در زن و مرد ايجاد كرده است. هم چنين از نظر جسم و اندام هم آن دو را متمايز ساخته است. بنابراين اگر هر كدام از آن دو، خود را شبيه ديگرى كند و يا لوازمى همچون لباس ديگرى را استفاده نمايد، در واقع به نادرستى، بر خلاف غريزه و طبيعت الهى خويش عمل كرده است. از اين رو، امام صادق 7 از پدران بزرگوار خويش نقل مى‌كند كه زن از اينكه در پوشش خود از مرد تقليد كند، نهى شده است.[2]

3- 3- 2. لباس شهرت و لباس بيگانه:

از ديگر موارد منع شده در پوشش بانوان، استفاده از لباس شهرت كه باعث جلوه نمايى زن مى‌گردد و او را انگشت نما مى‌نمايد و نيز استفاده از لباس بيگانه در جهت تبليغ و اشاعه كفر مى‌باشد. در قسمت پوشش مردان قدرى در اين رابطه توضيح داديم. اكنون به همين مقدار اكتفا مى‌كنيم كه فلسفه پوشش و حجاب براى بانوان، حفظ عفت و شخصيت زن و عدم تهييج و تحريك مردان است. حال اگر فرض كنيم، زنان لباسى بپوشند كه در عين حال نه عفت‌شان را حفظ كند و نه از تحريك نامحرم جلوگيرد، در اين صورت‌

[1]. مِیزان الحکمه، ج 6، ص 2665.

[2]. همان.