اگر تمام بدن را آب بگيرد و مقدارى از سر بيرون باشد، روزه باطل نمى‌شود. (م 1608)

2- اگر فراموش كند كه روزه است و به نيّت غسل سر را در آب فرو برد، روزه و غسل او صحيح است. (م 1616)

3- اگر در ماه رمضان، عمدا" براى غسل سر را در آب فرو ببرد، هم روزه او باطل است هم غسلش (م 1617)

ز- باقى ماندن بر جنابت تا اذان صبح‌

1- اگر جنب عمدا" تا اذان صبح غسل نكند، يا اگر وظيفه او تيمّم است عمدا" تيمّم ننمايد، روزه‌اش باطل است. (م 1619)

2- كسى كه جنب است و مى‌خواهد روزه واجبى را بگيرد كه مثل روزه رمضان وقت آن معيّن است، چنانچه عمدا" غسل نكند تا وقت تنگ شود، مى‌تواند با تيمّم روزه بگيرد و صحيح است. (م 1621)

3- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مى‌داند كه اگر بخوابد تا صبح بيدار نمى‌شود، نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و تا صبح بيدار نشود، روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره بر او واجب مى‌شود. (م 1625)

4- اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد، بايد آن روزه‌ها را قضا كند. (م 1622)

5- اگر روزه‌دار در روز محتلم شود، واجب نيست فورا" غسل كند. (م 1632)

6- هر گاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده، اگر چه بداند پيش از اذان محتلم شده، روزه او صحيح است. (م 1633)

ح- قى كردن‌

1- هر گاه روزه دار عمداً قى كند- اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد- روزه‌اش باطل مى‌شود؛ ولى اگر سهواً يا بى‌اختيار قى كند، اشكال ندارد. (م 1646)