ناسزاگويى و مانند آن توأم است. پاره‌اى از احكام فقهى آن بدين شرح است:

1- در صورتى كه انسان بالغ و عاقل، ديگرى را قذف كند؛ يعنى نسبت زنا يا لواط به او دهد حدّ (هشتاد تازيانه) به او جارى مى‌شود. [1]

2- اگر شخصى كه مورد اهانت و قذف قرار مى‌گيرد متجاهر به فسق باشد و گناهانى مانند زنا، لواط و ... را به طور آشكار انجام مى‌دهد، بر فحّاش و قاذف، حدّ و تعزير جارى نمى‌شود. [2]

3- در صورتى كه دو نفر به همديگر فحش ناموسى دهند و يكديگر را قذف كنند، حدّ ساقط است. ولى هر دو بايستى تعزير شوند. [3]

4- فحّاشى كه الفاظى مانند ديّوث، حرامزاده، فاسق، فاجر و ... به ديگرى بگويد كه موجب كراهت و استخفافى گردد كه مستحق آن نباشد، مطابق نظر حاكم تعزير مى‌شود. [4]

مراحل دفاع‌

دفاع از جان، مال و حريم مراحلى دارد. چنانچه مهاجم با هر مرحله‌اى از آن دفع شود، مراحل بعدى ساقط مى‌گردد و تعدّى به مراحل ديگر در صورت بروز خسارت، ضمان‌آور خواهد بود. اين مراحل عبارتند از: «هشدار و اخطار»، «دادو فرياد و تهديد»، «زدن» و «كشتن».

در همه موارد سه گانه دفاع (از جان، مال و حريم) بنابراحتياط واجب،

[1] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 474، مسأله 1.

[2] همان، مسأله 3.

[3] همان، ص 475، مسأله 5.

[4] همان، 473، مسأله 8.