بايد آسان‌ترين راه را برگزيد و در صورتى كه مهاجم با آن دفع نشد، به مراحل بالاتر از آن توسّل جست. بنابراين؛

1- اگر مهاجم با نوعى هشدار و اخطار مثل سرفه كردن، دفع شود، بايد چنين كرد.

2- چنانچه جز با فرياد زدن و تهديدترس‌آور دفع نمى‌شود، بايد به آن اكتفا كرد.

3- در صورتى كه جز با زدن- با دست، يا عصا و يا شمشير- دفع نمى‌شود، بايد چنين كرد؛ ولى در زدن با شمشير به حدّ مجروح كردن بايد بسنده كرد.

4- اگر دفع او تنهابا كشتن ممكن است، در اين صورت به هر وسيله كشنده‌اى بايد او را از پاى درآورد.

رعايت اين ترتيب؛ در صورتى واجب است كه فرصت انتخاب داشته، ترس از غلبه مهاجم نيز نباشد، ولى در صورتى كه با رعايت ترتيب، وقت از دست رفته، امكان غلبه مهاجم بيشتر شود؛ رعايت ترتيب واجب نيست و به هر وسيله‌اى كه ممكن است مى‌توان او را دفع كرد. [1]

[1] تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 488، مسأله 6.