انسان
بايد نماز را به نيّت قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد، و لازم
نيست نيت را از قلب خود بگذراند، يا به طور مثال، به زبان بگويد كه چهار ركعت نماز
ظهر مىخوانم قُرْبَةً الَى اللَّهِ. (م 943)
در
نيت، انسان بايد بداند چه نمازى مىخواند؛ يعنى بطور مثال، بداند نماز ظهر است يا
عصر؛ بنابراين، اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيّت كند كه چهار ركعت نماز
مىخوانم و معين نكند، ظهر است يا عصر، نماز او باطل است. (م 944)
تكبيرة الاحرام
گفتن
الله اكبر در اول هر نماز، واجب و ركن است و بايد به عربى صحيح گفته شود و هنگام
گفتن آن بايد بدن آرام باشد و اگر به عمد در حالى كه بدنش حركت دارد تكبيرةالاحرام
را بگويد، باطل است و چنانچه سهواً حركت كند، بنابر احتياط واجب، بايد اول عملى كه
نماز را باطل مىكند، انجام دهد ودوباره تكبير بگويد (م 948 و 951)
مستحب
است موقع گفتن تكبير اول و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا
ببرد. (م 955) بدين گونه كه با شروع تكبير، شروع كند به بالا بردن دستها و با
پايان يافتن تكبير دستها به كنار گوشها رسيده باشد. (1)