در اين مال: (فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً) دليل بر مشروعيت بخشش‌هاى زن از اموال خود است.

زن در غير اين مورد نيز بدون اجازه شوهر مى‌تواند دارايى خود را به كسى ببخشد. امام خمينى (ره) در پاسخ اين پرسش: «اگر طلا و جواهرات خود را ببخشايم، آيا مخالفت شوهر مانع است؟ و آيا بدون اذن او شرعاً اين كار جايز است؟» فرمود:

طلاجات و زينت آلاتى كه ملك زن است، اختيار آن با خود زن بوده و اجازه شوهر شرط نيست. [1]

3. صدقه‌

زن مى‌تواند از اموال خود صدقه دهد و از نيازمندان دستگيرى كند. به نظر فقيهان، اجازه گرفتن زن از شوهرش در مورد صدقه و هبه از مال خود- كه در پاره‌اى از روايات آمده- بر استحباب حمل مى‌شود. [2]

4. وقف‌

روايات متعددى درباره ارزش و اهميت وقف نقل شده است. رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

هرگاه فرزند آدم بميرد عمل او قطع مى‌شود؛ مگر از سه چيز: صدقه جاريه [3]، عملى كه از آن سود برده شود، يا فرزند صالح كه براى او دعا كند. [4]

همچنين مى‌فرمايد:

چند چيز است كه پاداش آنها بعد از مرگ مؤمن به او مى‌رسد: علمى كه از خود به يادگار گذاشته، فرزندى صالح كه جانشين خوبى براى او باشد، قرآنى كه به ارث گذاشته باشد، مسجدى كه ساخته، منزلى كه براى مسافران در راه مانده بنا كرده، نهرى كه آن را جارى ساخته و صدقه‌اى كه در حال حيات خود داده باشد. [5]

زن مى‌تواند همه يا بخشى از اموال خود را در راه خير وقف كند و در اين عمل نيازى به اجازه شوهر ندارد.

[1] همان.

[2] ر.ک: وسائل الشِیعه، ج 13، ص 323.

[3] وقف، نمونه‌اِی صدقة جارِیه است.

[4] وسائل الشِیعه، ج 13، ص 292.

[5] نهج الفصاحة، ترجمة ابوالقاسم پاِینده، ص 183، حدِیث 906.