ماهيت مهريه گواهى مى‌دهند. از اين رو، مى‌توان گفت آنچه مورد نظر شارع مقدس است، ارزش معنوى مهريه است نه ارزش مادى آن.

فلسفه مهريه‌

برخى از حكمتهاى مهريه عبارتند از:

1. تعديل روابط

فلسفه حقيقى مهريه، تدبير ماهرانه‌اى است كه در متن خلقت و آفرينش براى تعديل روابط زن و مرد و پيوند آنها به يكديگر به كار رفته است.

قانون خلقت، جمال و غرور و بى‌نيازى را در جانب زن و نيازمندى و طلب و عشق و تغزّل را در جانب مرد قرار داده است و به همين وسيله، ضعف زن در مقابل نيرومندى بدنى مرد تعديل شده است و اين جهت موجب شده كه همواره مرد از زن خواستگارى كند.

اين خصوصيت، همواره به زن فرصت داده كه دنبال مرد نرود و زود تسليم او نشود و بر عكس، مرد را وادار كرده است كه به زن اظهار نياز كند و براى جلب رضاى او اقدام كند. يكى از آن اقدامات، اين بوده كه براى جلب رضاى او و به احترام موافقت او هديه‌اى نثار او مى‌كرده است. [1]

2. ارزشمندى زن‌

مهريه، موجب مى‌شود مرد، زن را موجودى ارزشمند بداند و به شخصيت حقوقى او پى ببرد. افزون بر آن، زن احساس نكند كه بدون هيچ قيد و شرطى در اختيار مرد قرار گرفته است، بلكه تعهد او در برابر مرد بر پايه قوانين محكم و احكام ويژه‌اى است كه اسلام در حق او وضع كرده است.

3. پشتوانه اقتصادى زن‌

زن نمى‌تواند همانند مرد در فعاليتهاى سنگين اجتماعى و اقتصادى شركت كند و به همين دليل كمتر به كسب و تجارت مى‌پردازد. از اين رو، مهريه مى‌تواند پشتوانه اقتصادى مناسبى براى او باشد. امام رضا 7 در پاسخ پرسش ابن‌سنان درباره علت وجوب پرداخت مهريه به زن، فرمود:

[1] ر.ک: مجموعة آثار، ج 19، ص 197 ـ 198.