5. مواردى ديگر از اين قبيل؛ [1] مانند سكونت در منزل.

اگر شوهر براى همسرش منزل مسكونى موافق شأن او تهيه كرده باشد، بر زن لازم است در آنجا سكونت كند و در صورت تخلّف، ناشزه محسوب مى‌شود؛ مگر اينكه انتخاب محل سكونت براى زن در ضمن عقد شرط شده باشد [2] يا ماندن در آنجا براى زن «حرجى» يا «ضررى» باشد و شوهر نتواند اين حرج و ضرر را با تهيه وسايل رفاهى از او برطرف كند. [3]

بنابراين، اگر زن در يكى از موارد ياد شده از فرمان شوهرش سرپيچى كند، ناشزه شمرده مى‌شود و استحقاق نفقه نخواهد داشت؛ [4] البته نشوز زن بايد با دليل شرعى اثبات شود و تا اثبات نشده نمى‌توان او را از نفقه محروم كرد. [5]

در غير موارد ياد شده، بر زن واجب نيست از شوهرش اطاعت كند؛ مثلًا اگر شوهرش او را به انجام كارهاى خانه يا كارهاى شخصى خود فرمان دهد، اطاعت از او بر زن واجب نيست و در صورت سرپيچى، ناشزه شمرده نمى‌شود. [6]

3. عدم ارتداد: بر پايه اين شرط، اگر زن مرتد شود و از اسلام برگردد، استحقاق نفقه ندارد؛ مگر اينكه در ايام عدّه دوباره به اسلام برگردد كه در اين صورت استحقاق نفقه نيز برمى‌گردد. [7]

توضيح اين نكته لازم است كه پس از ارتداد زن و پايان مدّت عدّه، پيمان زناشويى او باطل مى‌شود. [8] اگر زن در مدّت عدّه، از ارتداد برگردد، پيمان زناشويى او باطل نمى‌شود. [9]

1. ر.ک: همان، ص 272.

2. ر.ک: استفتاءات، ج 3، ص 205، س 22.

3. ر.ک: همان، ص 204، س 21.

4. ر.ک: همان، ص 200، س 8.

5. ر.ک: همان، ص 199، س 6.

6. ر.ک: تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 272.

7. تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 280، مسئلة 3.

8. مدّت اِین عدّه مانند عدة طلاق است. (همان، ص 256، مسئلة 6)

9. همان، مسئلة 5.