2. اگر زن در مواردى كه اطاعت شوهر لازم است، از او اطاعت نكند، گناهكار است و حق غذا، لباس، منزل و همخوابى ندارد، ولى مهر او از بين نمى‌رود. [1]

3. اگر زنى كه از شوهر اطاعت مى‌كند، از او خرجى بخواهد، ولى شوهر به او خرجى ندهد، مى‌تواند جهت الزام شوهر بر پرداخت نفقه به حاكم شرع و اگر ممكن نباشد به مؤمنان عادل و اگر آن هم ممكن نباشد به ديگران مراجعه كند. [2]

4. اگر الزام شوهر بر دادن نفقه ممكن نباشد، زن مى‌تواند در هر روز به اندازه خرجى آن روز، بدون اجازه از مال شوهرش بردارد و اگر چنين كارى ممكن نباشد و زن به ناچار معاش خود را تهيه كند، در موقعى كه به تهيه معاش اشتغال دارد، اطاعت شوهر بر او واجب نيست. [3]

5. اگر زن به جهت عذر شرعى يا عقلى مانند حيض، احرام، اعتكاف واجب و بيمارى نتواند تمكين كند، يا اگر با اجازه شوهر به سفرِ واجب يا مستحب برود نفقه‌اش از بين نمى‌رود. [4]

6. اگر زن بدون اجازه شوهر به مسافرت مستحب يا مباح برود، يا بدون اجازه او از خانه بيرون رود، نفقه‌اش از بين نمى‌رود. [5]

نفقه خويشان و نزديكان‌

خويشاوندان در اينجا عبارتند از:

1. فرزندان و نوه‌ها، اگر چه پايين‌تر روند (مانند نبيره و نتيجه)؛

2. پدر و مادر و پدربزرگها و مادربزرگها، اگر چه بالاتر روند.

نفقه اين دو دسته- خواه مرد باشند يا زن، كوچك يا بزرگ، مسلمان يا كافر- به تفصيلى كه مى‌آيد، بر مرد واجب است؛ ولى نفقه ديگر نزديكان، به ويژه كسانى كه از او ارث مى‌برند، استحباب دارد.»

[1] همان، مسئلة 2413.

[2] همان، مسئلة 2416.

[3] همان.

[4] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 280، مسئلة 5.

[5] همان.

[6] همان، ص 285، مسئلة 1.