برخى از احكام مربوط به نفقه خويشان به قرار زير است:

1. وجوب پرداخت نفقه به نزديكان دو شرط دارد:

الف. نزديكان، بالفعل فقير باشند؛ به اين معنا كه در حال حاضر روزى خود را نداشته باشند.

بنابراين، نفقه دادن به كسى كه در حال حاضر توانايى تأمين مخارج خود را دارد واجب نيست، اگر چه فقيرى باشد كه روزىِ سالش را نداشته باشد و گرفتن زكات و مانند آن برايش جايز باشد؛ [1]

ب. انسان پس از تأمين مخارج خود و همسر دائمى‌اش، توانايى پرداخت آن را داشته باشد. [2]

2. مخارج نزديكان، مقدار معيّنى ندارد، بلكه واجب است مخارج آنها را به مقدار كافى از خوراك، پوشاك و مسكن با ملاحظه حال، شأن، زمان و مكان، به گونه‌اى كه در نفقه همسر گذشت، بپردازد. [3]

3. نفقه فرزند، بر پدرش واجب است. در صورت نبودن يا فقر پدر، نفقه بر جد پدرى واجب است و با نبود و فقر او بر جد مادرى واجب مى‌شود و همچنين به طور الاقرب فالاقرب، بالاتر مى‌رود و با نبود يا عدم توانايى آنها بر مادر فرزند واجب مى‌گردد. [4]

4. نفقه اولاد تا وقتى كه نتوانند خود را اداره كنند، بر پدر واجب است. [5]

5. نفقه پدر و مادر فقير بر فرزند واجب است. در صورت نبود يا فقر فرزند، نفقه بر نوه آنان واجب است. [6]

6. اگر كسى توانايى مالى پرداخت نفقه به پدر و مادر خود را نداشته باشد، تكليفى در اين باره ندارد. [7]

7. نفقه برادرها بر انسان واجب نيست. [8]

[1] همان، ص 282، مسئلة 2.

[2] همان، مسئلة 4.

[3] همان، ص 287، مسئلة 8.

[4] همان، ص 288، مسئلة 12.

[5] ر.ک: استفتاءات، ج 3، ص 234، س 11.

[6] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 288، مسئلة 12.

[7] ر.ک: استفتاءات، ج 3، ص 203 ـ 204، س 19.

[8] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 287، مسئلة 10.