آن حضرت، قناعت را همان «حيات طيّبه» اى دانسته كه قرآن كريم به مؤمنان صالح وعده داده است. [1]

مقام معظم رهبرى فرمود:

موضوع قناعت را جدى بگيريد. منظورم از قناعت، اين نيست كه دست به نعمتهاى الهى نزنيد و از آنها بهره‌مند نشويد؛ بلكه مقصود اين است كه حدّ و اندازه نگه داريد و نعمتهاى الهى را ضايع ننماييد. [2]

5. كوشش در حفظ اموال شوهر

زن، امينِ اموال و داراييهاى شوهر است، لازمه اين امانتدارى، آن است كه در حفظ اموال وى بكوشد و از اتلاف و ضايع شدن آن جلوگيرى كند. رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

... وَ الْمَرْأَةُ راعِيَةٌ عَلى مالِ زَوْجِها وَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُ. [3]

زن، نگهبان مال شوهر و در برابر آن مسئول است.

آن حضرت در معرفى بهترين زنان مى‌فرمايد:

بهترين زنان شما، زنى است كه ديدنش شوهر را مسرور مى‌سازد، هرگاه به او فرمان دهد اطاعتش مى‌كند و هنگامى كه شوهر در كنارش نيست از مال و ناموس او محافظت مى‌كند. [4]

زن، حق ندارد بدون اجازه شوهر در اموال او تصرف كند و از آن مال به كسى- اگر چه به خويشان و نزديكان خود يا شوهر- ببخشد، يا صدقه دهد يا نذر كند. اجازه گرفتن زن از شوهر در اين گونه موارد، از حقوق شوهر شمرده شده است. امام صادق 7 مى‌فرمايد: زنى نزد رسول خدا 6 آمد و درباره حق شوهر بر زن سؤال كرد، آن حضرت فرمود:

... وَ لاتُعْطى شَيْئاً الّا بِاذْنِهِ فَانْ فَعَلَتْ فَعَلَيْهَا الْوِزْرُ وَ لَهُ الْاجْرُ. [5]

بدون اجازه شوهر چيزى [از اموالش‌] را نبخشد. اگر بخشيد گناهش براى زن و پاداشش براى شوهر است.

1. نهج البلاغه، حکمت 229.

2. سخنان مقام معظم رهبرِی، 1/1/1376.

3. مستدرک الوسائل، ج 14، ص 248.

4. محجة البِیضاء، فِیض کاشانِی، ج 3، ص 90.

5. الکافِی، ج 5، ص 508.