«قرض» قراردادى است كه براساس آن كسى مالى را به ملكيت ديگرى درمى‌آورد و در برابر، طرف مقابل متعهّد مى‌شود كه همان مال، يا مثل و يا قيمت آن را (به او) برگرداند. [1]

اهميت قرض دادن‌

قرض دادن از كارهاى مستحبى است كه در آيات قرآن و اخبار درباره آن زياد سفارش شده است؛ قرآن كريم در مقام تشويق مسلمانان به وام دادن، آن را وام‌دهى به خداوند دانسته، مى‌فرمايد:

(مَنْ ذَا الَّذى‌ يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ اجْرٌ كَريمٌ)[2]

كيست كه به خداوند وام نيكو دهد تا خداوند آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است.

رسول خدا 6 مى‌فرمايد:

«مَنْ اقْرَضَ مَلْهُوفاً فَاحْسَنَ طَلِبَتَهُ اسْتَأْنَفَ الْعَمَلَ وَ اعْطاهُ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ الْفَ قِنْطارٍ مِنَ الْجَنَّةِ» [3]

[1] - تحريرالوسيله، ج 1، ص 651

[2] - حديد (57)، آيۀ 11

[3] - بحارالانوار، ج 73، ص 368