فصل سوم: آثار عيادت‌

عيادت بيمار و دل‌جويى از او به عنوان يك رفتار پسنديده اخلاقى و اجتماعى كه با عواطف و احساسات درونى و فطرى انسان نيز هماهنگ است، آثار و بركات دنيوى و اخروى فراوانى دارد. اين كار نيك از سويى موجب مى‌شود كه روحيّه بيمار تقويت شده، از بار سنگين بيمارى كه جسم و جانش را فرا گرفته، كاسته شود و زودتر سلامت از دست رفته را بازيابد و از سوى ديگر دل‌هاى افراد جامعه را به هم نزديك‌تر كرده، برادرى و همدلى را در بينشان افزايش مى‌دهد، تا آن جا كه هم فرد و هم جامعه به واسطه اين رفتار الهى و انسانى مورد لطف و رحمت پروردگار قرار مى‌گيرد.

رسول خدا 6 با تأكيد بر عيادت بيمار، پاداش آن را در پيشگاه خداى متعال چنين يادآور مى‌شود:

كسى كه بيمارى را عيادت كرده، ساعتى نزد او بنشيند، خداوند پاداش عمل هزار سال را كه لحظه‌اى در آن معصيت نكرده باشد، به او ارزانى مى‌دارد. [1]

[1]- فروع كافى، ج 3، ص 118- 119.