اسلام براى تندرستى و سلامت انسان اهتمام زيادى قائل شده است تا جايى كه پيامبر گرامى اسلام 6 مى‌فرمايد:

لا خَيْرَ فِى الْحَياةِ إِلَّا مَعَ الصِّحَةِ. [1]

خير و خوش زندگى در گروِ سلامت و تندرستى انسان است.

و نيز امام صادق 7 فرمود:

خَمْسُ خِصالٍ مَنْ فَقَدَ مِنْهُنَّ واحِدَةً لَمْ يَزَلْ ناقِصَ الْعَيْشِ زايِلَ الْعَقْلِ مَشْغُولَ الْقَلْبِ فَاوَّلُها صِحَّةُ الْبَدَنِ. [2]

پنج خصلت است كه هر كس يكى را از دست بدهد هميشه در زندگى احساس نقص و در عقل و خرد احساس زوال مى‌كند و قلب را مشغول مى‌بيند، نخستين آنها تندرستى است.

در اين احاديث، خير و بركت و پيشرفت و تعالى انسان منوط به تندرستى بدن شده است و به راستى حقيقت نيز چنين است چرا كه انسان مبتلا به درد و ضعف ناشى از بيمارى، توان فكر كردن و درك حقايق را ندارد و گاه از انجام عبادات نيز باز مى‌ماند.

اسلام درباره رعايت بهداشت تأكيد فراوان نموده و از مسلمانان خواسته كه با اهتمام به آن، خود را از معرض ابتلا به بيمارى‌هاى مختلف بر حذر دارند تا جامعه داراى افراد سالم و شاداب باشد.

در اينجا به چند نمونه از توصيه‌هاى اسلام در زمينه بهداشت اشاره مى‌شود:

[1]- ر. ك: مستدرك سفينة البحار، ج 6، ص 241.

[2]- بحار الانوار، ج 78، ص 17.