- اگر انسان مرضى دارد كه ادرار او قطره قطره مى‌ريزد يا نمى‌تواند از بيرون آمدن مدفوع خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌كند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مى‌كند [يعنى ادرار و مدفوع نمى‌آيد] بخواند و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد فقط كارهاى واجب نماز را به جاى آورد و كارهاى مستحب مانند اذان، اقامه و قنوت را ترك نمايد.

- اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‌كند و در بين نماز چند دفعه ادرار از او خارج مى‌شود، وضوى اول كافى است، ولى چنانچه مرضى دارد كه در بين نماز چند مرتبه مدفوع از او خارج مى‌شود و اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، بايد ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت مدفوع از او خارج شد، وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند.

- كسى كه ادرار پى در پى از او خارج مى‌شود اگر در بين دو نماز، ادرار از او خارج نشود مى‌تواند با يك وضو هر دو نماز را بخواند و قطره‌هايى كه بين نماز خارج مى‌شود اشكال ندارد.

- كسى كه ادرار او قطره قطره مى‌ريزد بايد براى نماز به وسيله كيسه‌اى كه در آن، پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن ادرار به جاهاى ديگر جلوگيرى مى‌كند، خود را حفظ نمايد و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج ادرار را كه نجس شده آب بكشد و نيز كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن مدفوع خوددارى كند، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار