همچنين در فقه اسلامى، براى اشخاصى كه در اثناى اعمال
حج دچار بيمارى شوند و از انجام مناسك حج باز مانند، احكامى مقرر داشته شده و از
آنان تعبير به محصورين شده است، به پارهاى از اين احكام اشاره مىكنيم:
1- كسى كه احرام عمره بست و به واسطه بيمارى نتوانست
به مكه برود اگر بخواهد مُحّل (از احرام خارج) شود، بايد هدى (قربانى: ذبح گوسفند،
گاو يا شتر) كند و به احتياط واجب هدى يا پول آن را به وسيله شخص امينى به مكه
بفرستد و با او قرار داد كند كه در چه روز و چه ساعتى آن را در مكه ذبح كند و وقتى
كه روز و ساعت موعد رسيد، تقصير كند، پس از آن، هر چه بر او به خاطر مُحرم شدن،
حرام شده بود، حلال مىشود، مگر زن و احتياط آن است كه ذابح در هنگام ذبح قصد
تحليل (از احرام خارج شدن) منوب عنه (شخص بيمار) نمايد. [2]
2- كسى كه احرام بست و به واسطه مرض نتوانست (براى
انجام وقوفين) به عرفات و مشعر برود، بايد هدى كند و به احتياط واجب هدى يا پول آن
را به منى بفرستد تا در آنجا در روز عيد قربان ذبح انجام گيرد و پس از (وقت مقرر)
تقصير (چيدن مقدارى از موى سر يا صورت و گرفتن مقدارى از ناخنها) كند. پس هر چه
به واسطه احرام بر او حرام شده بود،