فصل اول: اخلاق پزشكى‌

1- مقام و منزلت پزشك‌

طبيب در شريعت اسلام، از مقامى والا و شامخ برخوردار است.

پزشك با كار ارزشمند خود كه احياى نفوس است، مظهر اسم شريف «محيى»- از اسمهاى بزرگ الهى- است. مهم‌تر اين كه طبيب واقعى خداوند است، چنان كه پيامبر 6 خطاب به يكى از پزشكان فرمود:

اللَّهُ الطَّبيبُ بَلْ انْتَ رَجُلٌ رَفيقٌ طَبيبُهَا الَّذى خَلَقَها. [1]

طبيب خداوند است و تو مردى هستى مدارا كننده [با بيمار]، طبيب كسى است كه او را آفريده است.

نيز نقل شده است كه در زمان پيامبر 6، طبيبى يهودى در گذشت.

خبر به آن حضرت رسيد، ايشان اظهار تأسف كرد. عرض كردند يا رسول الله اين متوفى يهودى بوده است، حضرت فرمود: مگر نمى‌گوييد طبيب بوده است. [2]

[1]- سنن ابى داود، ج 4، ص 83.

[2]- ر. ك: سخنى در باب اخلاق پزشكى، ص 3.