نيز امام صادق 7 در مورد نياز جامعه به پزشك آگاه و امين مى‌فرمايد:

لا يَسْتَغْنى‌ اهْلُ كُلِّ بَلَدٍ عَنْ ثَلاثَةٍ يَفْزَعُ الَيْهِ فى‌ امْرِ دُنْياهُمْ وَ آخِرَتِهِمْ فَانْ عَدِمُوا ذلِكَ كانُوا هِمَجًا، فَقيهٌ عالِمٌ وارِعٌ وَ اميرٌ خَيِّرٌ مُطاعٌ وَ طَبيبٌ بَصيرٌ ثِقَةٌ. [1]

اهالى هر شهر و مملكتى به سه گروه در راه تأمين امور دنيا و دين خود نيازمندند، هر جا كه مردم فاقد اين سه گروه باشند زندگى آنان زندگى حشرات و حيوانات است نه زندگى انسان. اول فقيهى كه داراى علم و تقوا باشد، دوم زمامدار خيرخواه و فرمانروا، سوم طبيبى كه در كار خود بصير (حاذق و ماهر) و مورد اعتماد مردم باشد.

2- اصول اخلاق پزشكى‌

1- 2- رفق و مدارا

رفق و مدارا، از فضيلت‌هاى اخلاقى و كرامت‌هاى بزرگ انسانى است.

پيامبر اكرم، رفق را از صفات خداوند شمرده و آن را محبوب خدا دانسته است:

انَّ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ رَفيقٌ وَ يُحِبُّ الرِّفْقَ فِى الْامْرِ كُلِّهِ. [2]

خداوند بزرگ مدارا كننده است و مدارا در تمام امور را دوست دارد.

رفق و مدارا با بيمار به معناى نرمخويى، سخت نگرفتن، مسالمت و

[1]- تحف العقول، ابن شعبه حرّانى، ص 321.

[2]- ميزان الحكمه، محمد محمدى رى شهرى، ج 4، ص 159.