همراهى و همدلى با او است. مدارا، ناهنجارى‌هاى روحى و روانى بيمار را برطرف مى‌كند و از يك بيمار تندخو و بى‌حوصله فردى آرام و صبور مى‌سازد.

2- 2- احوال‌پرسى از بيمار

اطلاع و احوال‌پرسى مستمر از حال بيمار، افزون بر اين كه پزشك را به تغيير و تحوّل وضعيت بيمار واقف مى‌سازد و درمان را آسان مى‌كند، به بيمار نيز آرامش مى‌بخشد، چرا كه پزشك را مراقب وضعيت خود مى‌بيند.

3- 2- دعا براى بيمار

دعاى پزشك براى بهبود بيمار در كنار انجام امور درمانى و معاينات خاص، صرف‌نظر از آثار ارزنده‌اى كه دارد، نشانگر علاقه پزشك به بهبود و سلامت بيمار است. از امام صادق 7 نقل شده است كه پيامبر گرامى فرمود: براى بيمار دعا كنيد و اين چنين بگوييد:

اللَّهُمَّ اشْفِهِ بِشِفائِكَ وَ داوِهِ بِدَوائِكَ وَ عافِهِ مِنْ بَلائِكَ. [1]

خداوند، او را به شفاى خود شفابخش و به دواى خود مداوا كن و بيمارى او را به عافيت و سلامتى مبدل ساز!

4- 2- نگاه اميدبخش‌

روح حساس و لطيف بيمار، تمام كنش‌ها و واكنش‌هاى اطراف خويش را دريافت مى‌كند و تحت نظر دارد. حركات، سخنان و حتى نگاههاى‌

[1]- بحار الانوار، ج 81، ص 224.