فصل دوّم: اخلاق پرستارى‌

اسلام، افزون بر توصيه عموم مردم به رعايت اخلاق و روابط پسنديده با يكديگر، براى پرستار به لحاظ موقعيت ويژه‌اى كه دارد و آثارى كه نحوه برخورد او بر بيمار بر جاى مى‌گذارد، آداب و وظايف اخلاقى ويژه‌اى را سفارش كرده است تا در پرتو آن صحت و سلامت بيمار اعاده و پرستار نيز به مكارم اخلاقى و فضيلت‌هاى انسانى دست يابد.

در اين جا با بهره‌گيرى از روايات و سيره عملى پيشوايان معصوم‌ : برخى از اصول اخلاق پرستارى را يادآور مى‌شويم. [1]

1- مهرورزى و عطوفت‌

مهر و شفقت و عطوفت از مائده‌هاى آسمانى و از اصول رستگارى است. انسان فطرتاً نيازمند محبّت و رأفت است و در تمام مراحل زندگى به محبّت ديگران وابسته است و اين خصوصيت چنان ارزشمند و گرانمايه است كه محبوبيت خداى متعال را به دنبال دارد، چنان كه رسول‌

[1]- در تدوين اين بخش از كتاب، فرهنگ پرستارى، نوشته آقاى اكبرى اسدى، بهره گرفته شده است.