گرامى اسلام فرمود:

انَّ اللَّهَ رَحيمٌ يُحِبُّ الرَّحيمَ يَضَعُ رَحْمَتَهُ عَلى كُلِّ رَحيمٍ. [1]

خداوند مهربان است و انسان‌هاى مهربان را دوست دارد و رحمتش را بر هر انسان مهربانى فرو مى‌فرستد.

در اين ميان، بيماران بيش از هر كسى به اين اكسير نجات‌بخش و حيات‌زا نيازمندند و مهرورزى به بيماران يكى از اصول اخلاقى است كه بر دوش همه افراد جامعه به خصوص پرستاران گذارده شده است. امام صادق 7 مى‌فرمايد:

النَّاسُ رَجُلانِ مُبْتَلى‌ وَ مُعافى‌ فَارْحَمُوا الْمُبْتَلى‌ وَ احْمَدُوا اللَّهَ عَلَى الْعافِيَةِ. [2]

مردم دو دسته‌اند: يك دسته مبتلا به بيمارى هستند و دسته ديگر در سلامت به سر مى‌برند. بنابراين نسبت به مبتلايان مهر بورزيد و از آنان دلجويى كنيد و بر عافيت و سلامتى خداوند را سپاس گوييد.

امام خمينى (ره)، نيز در مورد مهرورزى و شفقت به بيماران، خطاب به پزشكان و پرستاران فرمود:

سر و كار با يك عده داريد شما و خصوصاً پرستارها كه اين‌ها بيمارند، دل شكسته‌اند، احتياج به پرستارى روحى دارند، احتياج به آرامش روحى دارند و شما با اين مريض‌ها، با اين بيمارها هر چه محبّت بكنيد و هر چه پرستارى مادرانه و خواهرانه و برادرانه و پدرانه بكنيد اين در روحيه بيمار

[1]- ميزان الحكمه، ج 4، ص 68.

[2]- بحار الانوار، ج 78، ص 284.