ناپاك‌ها [1]

بايد بدن و لباس نمازگزار از نظر شرعى طاهر و پاك باشد و به چيزهاى ناپاك و نجس آلوده نباشد. از اين رو، لازم است ابتدا ناپاكى‌ها را بشناسد و از آلودگى به آنها بپرهيزد. قبل از ورود به اصل بحث، به عنوان تيمن و حسن ورود، سخنى از امام خمينى قدس سره را زينت بحث مى‌كنيم:
«بدان اى عزيز! كه چون بنده در حال نماز متوجه به جلال عزت الهى و نور عظمت ربوبى است و آن ساحتى است طيب و طاهر و منزه از جميع شوائب نقص، پس واجب است بر نمازگزار كه طيب و طاهر گردد، تا لياقت آن يابد كه ملأ اعلى و كروبين به او اقبال كنند و متوجه او شوند وگر نه از حرم كبريا و ساحت قدس دور مانده و مورد اعراض ملائكه مقربين خواهد بود كه پاكان جز با پاكان نياميزند ... و سالك روشن ضمير از دستور شرع مقدس به تطهير ظاهر در حال نماز متفطن مى‌گردد كه نجاست باطن و آلودگى جان به مراتب بيشتر و شديدتر از نجاست و آلودگى ظاهر تن است.» [1] چيزهاى ناپاك (نجاسات) كه نبايد اثرى از آنها در بدن و لباس نمازگزار باشد و اگر كسى بدن و لباسش به آنها آلوده شود بايد قبل از نماز آنها را پاك كند- عبارتند از:

1- ادرار و مدفوع انسان و حيوانات حرام گوشت كه داراى خون جهنده هستند.

2- منى، خون و مردار انسان و حيوانات داراى خون جهنده (اگر چه حلال گوشت باشند).

3- سگ و خوكى كه در خشكى زندگى مى‌كنند، حتى مو، استخوان، پنجه، ناخن و رطوبت‌هاى آنها.

1- پرواز در ملكوت، امام خمينى (ره)، ج 1، ص 128