4- هر چيز مست كننده روان مانند شراب و فقاع؛

5- تمام بدن كافر [كه پليدى معنوى او موجب نجاست ظاهرى‌اش نيز مى‌شود]، حتى مو، ناخن و رطوبت‌هاى او. (ر. ك. توضيح المسائل، نجاسات)

اينك به بيان احكام برخى از موارد ياد شده كه بيشتر مورد ابتلا است مى‌پردازيم.

احكام خون‌

1- خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد؛ يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را ببرند خون از آن جستن مى‌كند، نجس است. پس خون حيوانى كه مانند ماهى و پشه خون جهنده ندارد، پاك مى‌باشد. (م 96)

2- خونى كه گاهى در تخم مرغ يافت مى‌شود نجس نيست، ولى بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن اجتناب كرد و اگر خون را با زرده تخم مرغ به هم بزنند كه از بين برود، خوردن زرده هم مانعى ندارد. (م 98)

3- خونى كه از لاى دندان (لثه) مى‌آيد، اگر با آب دهان مخلوط شده و از بين برود پاك است و در آن صورت فرو بردن آب دهان هم اشكال ندارد. (م 100)

4- خوردن تمام خون‌هاى پاكى كه پس از ذبح در بدن حيوانات (حلال گوشت) باقى مى‌ماند، حرام است، مگر مقدارى از آن كه در آبگوشت‌ها و مانند آن، مستهلك شده و يا در گوشت باشد به صورتى كه جزء آن حساب شود. (تحرير الوسيله، ج 1، ص 116، م 7)

5- اگر موقع جوشيدن غذا ذره‌اى خون در آن بيفتد، تمام غذا و ظرف آن نجس مى‌شود و جوشيدن، حرارت و آتش پاك كننده نيست. (م 103)

6- زرد آبه‌اى كه در حال بهبودى زخم در اطراف آن پيدا مى‌شود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است، پاك مى‌باشد. (م 104)

7- انتفاع بردن به خون در غير خوردن، و فروختن آن براى انتفاعِ حلال، جايز است.
پس آنچه اكنون متعارف است كه خون را مى‌فروشند براى مريض‌ها و مجروحين مانع ندارد و بهتر آن است كه مصالحه كنند يا آن كه پول را در مقابل حق اختصاص يا در ازاى اجازه خون گرفتن، بگيرند كه خالى از اشكال و احوط است. بلكه اين احتياط حتى‌