مانند كسى كه در اصل مسيحى بوده، اسلام آورد و پس از آن دوباره مسيحى شود. [1]

(ر. ك. تحرير الوسيله، ج 1، ص 118 و ج 2، ص 366)

اينك بعضى از احكام كافر را پى مى‌گيريم.

الف- ناپاكى (نجس بودن)

1- كافر ... و نيز كسى كه ضرورى دين را منكر شود چنان چه بداند آن چيز ضرورىِ دين است و انكار آن چيز برگردد به انكار خدا يا توحيد يا نبوت، نجس مى‌باشد، و اگر نداند احتياطاً بايد از او اجتناب كرد، گرچه لازم نيست. (م 106)

2- تمام بدن كافر، حتى مو، ناخن و رطوبت‌هاى او نجس است. (م 107)

3- اگر پدر و مادر و جد بچه نابالغ كافر باشند آن بچه هم نجس است و اگر يكى از اينها مسلمان باشد بچه پاك است. (م 108)

4- اگر مسلمانى به يكى از دوازده امام دشنام دهد، يا با آنان دشمنى داشته باشد، نجس است. (م 110)

5- ناصبى‌ها و خوارج- لعنهم الله- نجس‌اند و نجاست آنان به اين بستگى ندارد كه حرفشان به انكار رسالت برگشت داشته باشد. (تحرير الوسيله، ج 1، ص 118)

6- شيعه غير دوازده امامى در صورتى كه از آنان دشمنى و ناسزايى نسبت به ساير امامان معصوم كه اعتقادى به امامت آنها ندارند. اظهار نشود، پاك مى‌باشند و اگر اظهار كردند مانند ساير ناصبى‌ها هستند.

(تحرير الوسيله، ج 1، ص 118)

7- نيم خورده كافر، نجس و خوردن آن حرام است. (م 56)

ب- معاشرت‌

1- سلام كردن به كافر ذمى ابتداءً مكروه و بنا به قولى حرام است و آن [قول به‌

[1] کافر در تقسِیم دِیگر به کتابِی و غِیر کتابِی تقسِیم مِیشود کافر کتابِی مانند ِیهود و نصارا و کافر غِیر کتابِی مانند کمونِیست‌ها.