برخى از موارد تبعيت عبارت است از:

1- كسى كه چيزى را با دست خود آب مى‌كشد اگر دست و آن چيز با هم آب كشيده شود بعد از پاك شدن آن چيز دست او هم پاك مى‌شود.

2- اگر لباس و مانند آن را با آب قليل، آب بكشند و به اندازه معمول فشار دهند، تا آبى كه روى آن ريخته‌اند جدا شود، آبى كه در آن مى‌ماند پاك است.

3- ظرف نجس را كه با آب قليل، آب مى‌كشند، بعد از جدا شدن آبى كه براى پاك شدن، روى آن ريخته‌اند، قطره‌هاى آبى كه در آن مى‌ماند پاك است.

4- تخته يا سنگى كه روى آن ميت را غسل مى‌دهند و پارچه‌اى كه با آن عورت ميت را مى‌پوشانند و دست كسى كه او را غسل مى‌دهد و همينطور كيسه و صابونى كه با آن شسته مى‌شود بعد از تمام شدن غسل، پاك مى‌شود.

5- اگر شراب سركه شود، ظرف آن هم تا جايى كه شراب موقع جوش آمدن به آن جا رسيده پاك مى‌شود. (م 211- 215)

و- برطرف شدن عين نجاست‌

در دو مورد، با برطرف شدن عين نجاست، چيز نجس پاك مى‌شود و نيازى به آب كشيدن ندارد:

الف- بدن حيوان: مثلًا منقار مرغى كه غذاى نجس خورده است، هنگامى كه نجاست برطرف شود پاك است. همچنين بدن زخمى چهارپا، دهان گربه- كه به خون و مانند آن آلوده است- و بچه آلوده به خون حيوان در هنگام تولد به محض برطرف شدن عين نجاست از آن، پاك مى‌شود. (م 216 و تحرير الوسيله، ج 1، ص 132)

ب- باطن بدن انسان؛ مانند توى دهان و بينى. مثلًا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود، آب كشيدن توى دهان لازم نيست. (م 216)

ز- استبراى حيوان نجاستخوار

حيوانى را كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده «نجاستخوار» مى‌گويند. بول و غايط چنين حيوانى نجس است و براى پاك شدنش بايد آن را «استبراء» كرد.