گفتنى است كه اگر كسى به چيزى كه موجب حدّ است اقرار كند، سپس توبه نمايد، امام 7 حق عفو يا اقامه حدّ بر او را دارد و بعيد نيست اين اختيار را [حاكم اسلامى و] نايب امام هم داشته باشد، و اگر «زناكار» قبل از قيام بيّنه، توبه نمايد، حدّ ساقط مى‌شود، ولى اگر بعد از آن توبه كند ساقط نمى‌شود و امام 7 حق عفو او را ندارد. [1]

اقسام حدّ

1- اعدام (قتل)؛ در مورد كسى اجرا مى‌شود كه با محارم نسبى از قبيل مادر، دختر و خواهر زنا كند و نيز كسى كه زنى را مجبور به زنا كند. [2]

2- سنگسار كردن؛ در مورد زناى زن يا مرد همسر دار (محصن يا محصنه) با شخص عاقل و بالغ.

3- تازيانه؛ در مورد مرد يا زن مجرّد و نيز زن عاقل و بالغى كه با طفلى زنا كند.

4- تازيانه و سنگسار؛ كيفر پيرمرد و پيرزن همسردارى كه زنا كنند.

5- تازيانه، تبعيد و تراشيدن سر [3]؛ در مورد زناى بِكْر (: كسى كه عقد كرده، ولى عروسى نكرده است). [4]

چگونگى اجراى حدّ

1- هر گاه شخصى مستوجب چند نوع كيفر باشد، ابتدا حدّى جارى مى‌شود كه سبب منتفى شدن حدّ ديگر نشود، مثلًا اگر سزاوار شلاق خوردن و سنگسار شدن شده نخست شلاق مى‌خورد، سپس سنگسار مى‌شود.

2- براى سنگسار كردن، مرد را تا بالاى كفل- نه بيشتر- و زن را تا كمر و زير سينه «در گودالى» دفن مى‌كنند.

اگر مرد يا زن از گودال فرار كنند، چنانچه زنا به واسطه بيّنه ثابت شده باشد،

[1]- تحريرالوسيله، ج 2، ص 460؛ مسأله 6 و ص 462، مسأله 16

[2] - برخى از محارم سببى مانند زن پدر نيز همين حكم را دارد

[3] - مراد از تراشيدن سر، تمام موى سر اوست و حد تبعيد نيز يك سال است

[4] - تحريرالوسيله، ج 2، ص 462-464