مى‌شود و بعيد نيست كه تبعيد با نظر حاكم باشد. [1]

4- قذف‌

«قذف» [2] در اصطلاح فقهى عبارت است از نسبت دادن زنا يا لواط به كسى.

رواج تهمت و افترا در جامعه اسلامى باعث جريحه‌دار شدن عفّت عمومى و لكّه‌دار شدن نواميس مردم مى‌شود، حسّ اعتماد و اطمينان را از ميان مى‌برد و به جاى آن، سوء ظن و بدگمانى را حاكم مى‌كند.

از اين رو، اسلام با رواج تهمت، اشاعه فحشا و بيان زشتى‌ها به‌ويژه در مسائل ناموسى، سخت مخالف است. قرآن كريم كسانى را كه به حريم عفّت و عصمت دامن‌هاى پاك احترام نمى‌گذارند، چنين تهديد مى‌كند:

(انَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ انْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِى الَّذينَ امَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اليمٌ فِى الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ ...) [3]

كسانى كه دوست دارند زشتى‌ها در ميان مردم با ايمان شيوع يابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت است.

در جاى ديگر براى مبارزه با آن مى‌فرمايد:

(وَالَّذينَ يَرْمُونَ الُمحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانينَ جَلْدَةً وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً ابَداً وَ اولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ) [4]

به كسانى كه زنان عفيف را به زنا متّهم مى‌كنند و چهار شاهد نمى‌آورند، هشتاد ضربه (شلاق) بزنيد و از آن پس هرگز شهادتشان را نپذيرند كه مردمى فاسقند.

[1]- ر. ك. به همان، ص 471، مسائل 14-15

[2] - قذف نيز از گناهان كبيره است و در روايات به كبيره بودنش تصريح شده و در قرآن مجيد وعدۀ عذاب به آن داده شده است

[3] - نور (24)، آِیه 19

[4] - همان، آِیه 4