رسول خدا 6 درباره آن فرمود:

كسى كه به مرد يا زن پاكدامنى نسبت زنا بدهد، خداوند كردار نيكش را از بين مى‌برد و روز قيامت هفتاد هزار فرشته از پيشِ رو و پشت سر، او را تازيانه مى‌زنند، سپس به آتش مى‌اندازند. [1]

شرايط قذف، قذف كننده و قذف شونده‌

1- در قذف شرط است كه:

الف- به لفظ صريح باشد و يا ظهور اعتمادآورى در قذف داشته باشند، مثل اينكه بگويد: «تو زنا كردى»، «تو لواط كردى»، «تو زناكار يا لواطكننده‌اى»، «با تو لواط شده»، «اى زناكار» و»

....

ب- گوينده به معناى لفظى كه به‌كار مى‌برد آگاه باشد. [3]

2- در قذف كننده بلوغ، عقل، اختيار و قصد شرط است. [4]

3- قذف شونده بايد «مُحْصَن» باشد، يعنى بالغ، عاقل، آزاد، مسلمان و پاكدامن باشد [5] و اگر يكى از اين شرايط در او نباشد قذف كننده حد نمى‌خورد، بلكه تعزير مى‌شود. [6]

راه‌هاى اثبات قذف‌

1- دو مرتبه اقرار؛ البته اقرار در صورتى نافذ است كه اقرار كننده بالغ، عاقل، مختار و داراى قصد باشد.

[1]- وسائل الشيعه، ج 18، ص 431

[2] - هر گاه كسى به قصد نسبت دادن زنا به شخصى مثلاً چنين بگويد: «زن قحبه»، يا «خواهر قحبه» يا «مادر قحبه»، نسبت به كسى كه زنا را به او نسبت داده محكوم به حد قذف مى‌شود و نسبت به مخاطب كه به‌واسطۀ اين دشنام اذيت شده است تا 74 ضربه شلاق تعزير مى‌شود. (ر. ك. قانون مجازات اسلامى، ص 42.)

[3] - تحريرالوسيله، ج 2، ص 472، مسألۀ 2

[4] - همان، ص 474، مسألۀ 1

[5] - منظور از عفيف و پاكدامن آن است كه تظاهر به زنا و لواط‌ نداشته باشد كه در اين صورت حرمتى ندارد وقذف او نيز مانعى نخواهد داشت

[6] - همان، مسألۀ 3