امام 7 مى‌فرمايد:

هر كس يكى از محرّمات را- غير از آنهايى كه شارع در آن حدّ معين كرده- با علم به حرام بودنش انجام دهد، تعزير مى‌شود؛ خواه آن محرمات از گناهان كبيره باشد يا صغيره. [1]

برخى از كارهايى كه موجب تعزير شرعى مى‌شود عبارتند از:

الف- جرايم بر ضد عفت و اخلاق عمومى: هرگاه مرد و زنى كه بين آنها علقه زوجيت نباشد، مرتكب عمل منافى عفت غير از زنا، از قبيل بوسيدن، زير يك لحاف خوابيدن، معانقه كردن و كامجويى‌هايى از اين قبيل شوند، با شلاق تا نود و نه ضربه تعزير خواهند شد و اگر عمل با عنف و اكراه باشد فقط اكراه كننده تعزير مى‌شود. [2]

ب- هتك حرمت اشخاص: توهين به افراد از قبيل فحّاشى و استعمال الفاظ ركيك مانند «اى فاسق»، «اى فاجر»، «اى شرابخوار» و غير اينها از الفاظى كه موجب استخفاف ديگرى است، درحالى كه طرف، مستحق آن نباشد موجب مجازات تعزيرى تا سى ضربه شلاق خواهد بود و اگر مخاطب مستحق آن الفاظ باشد، موجب چيزى نمى‌شود. [3]

ج- دشنام دادن: هر دشنامى كه باعث اذيت شنونده شود و قذف نباشد، مانند اينكه كسى به زنش بگويد: «تو باكره نبودى»، يا كسى به ديگرى بگويد: «اى ديّوث»، «تو حرام‌زاده‌اى»، «اى حرام‌زاده»، «اى فرزند حيض» و ... موجب محكوميت گوينده به شلاق تا هفتاد و چهار ضربه مى‌شود. [4]

د- قذف بچه مميّز: هرگاه بچه مميّز كسى را قذف كند به نظر حاكم تأديب مى‌شود. [5]

ه- نسبت‌هاى ناروا غير از زنا: هر گاه كسى امرى غير از زنا يا لواط، مانند مساحقه و ساير كارهاى حرام را به شخصى نسبت دهد به شلاق تا هفتاد و چهار ضربه محكوم‌

[1] - تحريرالوسيله، ج 2، ص 481، مسأله 4

[2] - ر. ك. همان، ص 459، مسأله 16؛ مادۀ 101، قانون مجازات اسلامى، ص 163

[3] - ر. ك. به همان، ص 473، مسأله 8؛ مادۀ 86، قانون مجازات اسلامى، ص 159

[4] - ر. ك. به همان؛ مادۀ 145، قانون مجازات اسلامى، ص 43

[5] - همان، ص 474، مسأله 1