درس دوم

مراسم عقد و عروسى‌

به واسطه عقد و ازدواج، زن به مرد حلال مى‌شود. عقد بر دو قسم است: دائم و موقت.

عقد دائم آن است كه مدت زناشويى در آن معين نشود و زنى را كه به اين قسم عقد مى‌كنند «دائمه» گويند و عقد موقت آن است كه مدت زناشويى در آن معين شود؛ مثلًا زن را يك ساعت، يا يك روز، يا يك ماه، يا يك سال و يا بيشتر عقد نمايند و زنى را كه به اين قسم عقد كنند، «متعه و صيغه» مى‌نامند.

احكام عقد

1. در زناشويى چه دائم و چه غير دائم، بايد صيغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد كافى نيست و صيغه عقد را يا خود زن و مرد مى‌خوانند، يا ديگرى را وكيل مى‌كنند كه از طرف آنان بخواند. [1]

2. وكيل لازم نيست مرد باشد، زن هم مى‌تواند براى خواندن صيغه عقد از طرف ديگرى وكيل شود. [2]

3. زن و مرد تايقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است، نمى‌توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند و گمان به اينكه وكيل صيغه را خوانده است كفايت نمى‌كند. ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده‌ام كافى است. [3]

[1] توضِیح المسائل، مسأله 2363.

[2] همان، مسأله 2364.

[3] همان، مسأله 2365.