ظاهر واژه لباس، همان معناى معروفش مى‌باشد و در اينجا به استعاره به‌كار رفته است؛ زيرا هريك از زن و شوهر، طرف ديگر را از ارتكاب فسق و فجور و اشاعه آن در ميان مردم، حفظ مى‌كند. پس در واقع، مرد، لباس و ساتر زن است و زن هم ساتر مرد است. [1]

در ديدگاه اسلام، زناشويى، هدفى انسانى و روحى و بسيار فراتر از ارضاى غريزه جنسى است و به همين دليل نيز، زن را موظّف كرده در برابر اين خواست طبيعى مرد، كاملًا تمكين كند و او را از اين حقّ طبيعى محروم ننمايد؛ چنان‌كه مرد را موظّف كرده كه به درخواست فطرى زن، پاسخ مثبت دهد. بنابراين:

زنى كه عقد دائمى شده ... بايد خود را براى هر لذّتى كه شوهر مى‌خواهد تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نكند. [2]

همچنين زن بايد خود را براى شوهرش بيارايد، بوى خوش استعمال كند و بهترين لباس‌هاى خود را بپوشد؛ چنان‌كه امام صادق 7 از رسول اكرم 6 چنين نقل كرده است:

... عَلَيْها انْ تَطَيَّبَ بَاطْيَبِ طيبِها وَ تَلْبَسَ احْسَنَ ثِيابِها وَ تَزَيَّنَ بِاحْسَنِ زينَتِها وَ تَعْرُضَ نَفْسَها عَلَيْهِ غُدْوَةً وَ عَشِيَّةً وَ اكْثَرُ مِنْ ذلِكَ حُقُوقُهُ عَلَيْها. [3]

بر زن لازم است بهترين عطر را به خود بزند و نيكوترين جامه خويش را بپوشد و جالب‌ترين زيورآلاتش را بياويزد و خود را هر صبح و شام در اختيار شوهرش قرار دهد و حقوق شوهر بر زن، از اين نيز بيش‌تر است.

موضوع تمكين زن در برابر شوهر از نظر اسلام به اندازه‌اى مهم است كه امام باقر 7 مى‌فرمايد: رسول خدا 6 به زنان مسلمان مى‌فرمود:

لاتَطُولَنَّ صَلاتَكُنَّ لِتَمْنَعْنَ ازْواجَكُنَّ. [4]

نمازتان را طولانى نكنيد تا مانع كاميابى شوهرانتان نشويد!

[1] المِیزان، ج 2، ص 44.

[2] توضِیح المسائل، مسألة 2412.

[3] وسائل الشِیعه، ج 20، ص 158.

[4] همان، ص 164.