جواب. برخى از موارد آن عبارت است از: 1. ايام عادت ماهانه؛ در صورت ارتكاب، مرد بايد كفاره بدهد. 2. ايام نفاس (نقاهت پس از زايمان)، در صورت ارتكاب، احتياط واجب آن است كه مرد كفاره بدهد. 3. در روزهايى كه زن، روزه واجب گرفته است و كسى كه به واسطه مسافرت يا مرض (در ماه رمضان) روزه نمى‌گيرد، نمى‌تواند زن روزه دار خود را به آميزش مجبور كند. در صورت مجبور كردن او، بنابر احتياط بايد كفاره‌اش را بدهد. [1]

ج. بيرون نرفتن از منزل‌

زن نبايد بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود، حتى نمى‌تواند به خانواده خويش سركشى كند. [2] امام صادق 7 مى‌فرمايد:

رسول خدا 6 اجازه نداده كه زن، بدون اجازه شوهرش از منزل خارج شود و اگر چنين كند، همه فرشته‌هاى آسمان و هر چيزى كه او بر آن مى‌گذرد- از جن و انس- وى را لعنت مى‌كنند، تا به منزل بازگردد. [3]

سؤال 1. آيا زن با ادعاى تنفر از شوهر مى‌تواند خانه را ترك گويد يا خير؟

جواب. بدون اذن يا رضاى شوهر نمى‌تواند خانه را ترك گويد. [4]

سؤال 2. عيال اين جانب مدتى است كه مرا در سن كهولت و با حالت مريضى بدون اجازه ترك نموده است، آيا شرعاً او مى‌تواند بدون اجازه و رضايت من خانه را ترك نمايد يا آنكه بدون اجازه به زيارت اماكن متبركه برود؟

جواب. خروج زن از منزل ولو براى زيارات مستحبه بايد با اذن شوهر باشد و در واجبات اذن شوهر معتبر نيست. [5]

سؤال 3. آيا زن بدون اجازه شوهرش مى‌تواند در مجالس روضه و مسجد، يا مجالس مذهبى ديگر شركت نمايد يا خير؟

[1] ر.ک. توضِیح المسائل، مسائل 450، 452، 514 و 1683.

[2] تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 303.

[3] وسائل الشِیعه، ج 14، 114.

[4] استفتاءات، ج 3، ص 149، س 12.

[5] همان، ص 151 س 15.