سبب رنجش ديگرى نشوند، بلكه همواره با سخنان حكمت‌آميز، منطقى و شيرين، دل يكديگر را به‌دست آورند و سبب انبساط خاطر همسر خود گردند و چه نيكوست زن و شوهرها بسان نخستين روزهاى زندگى با يكديگر سخن بگويند و با هر كلمه‌اى لبخند و اميد را بر لب و دل يكديگر بنشانند. رهبر بزرگ اسلام 6 مى‌فرمايد:

قَوْلُ الرَّجُلِ لِلْمَرْأَةِ انّى‌ احِبُّكِ لا يَذْهَبُ مِنْ قَلْبِها ابَداً. [1]

اين سخن كه مرد به همسرش بگويد: «دوستت دارم» هيچ‌گاه از ياد زن نمى‌رود.

امام على 7 نيز مى‌فرمايد:

دارُوهُنَّ عَلى‌ كُلِّ حالٍ وَ احْسِنُوا لَهُنَّ الْمَقالَ لَعَلَّهُنَّ يُحْسِنَّ الْمَقالَ» [2]

همواره بازنان مدارا كنيد و باآنان به‌نيكى سخن گوييد؛ تاآنان نيز سخن‌نيكو بگويند.

بنابراين شايسته است كه زن و شوهر:

1. يكديگر را با احترام صدا بزنند و از به كار بردن كلمه «آقا» يا «خانم» به‌خصوص در ميان جمع، نسبت به همديگر دريغ نورزند.

2. هرگز، حتى در خلوت، سخن زشت و ناسزا به يكديگر نگويند. كم‌ترين پيامد شوم ناسزاگويى، بى‌حرمت شدن در برابر ديگران است. امير مؤمنان 7 مى‌فرمايد:

احْذَرْ فُحْشَ الْقَوْلِ وَ الْكِذْبَ فَانَّهُما يُزْرِيانِ بِالْقائِلِ. [3]

از فحّاشى و دروغ بپرهيز كه اين‌دو، آدمى را كوچك مى‌كنند.

3. هيچ‌گاه به يكديگر دروغ نگويند.

4. نام زشت بر يكديگر ننهند. قرآن مجيد مى‌فرمايد:

(وَ لا تَنابَزُوا بِالْالْقابِ). (حجرات: 11)

با القاب زشت، يكديگر را نخوانيد.

[1] وسائل الشِیعه، ج 20، ص 23.

[2] بحار الانوار، ج 103، ص 223.

[3] شرح غرر الحکم، ج 2، ص 279.