(مَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ مُتَعَمِّداً فَهُوَ فى‌ نارِ جَهَنَّمَ خالِداً فيها) [1]

هر كس از روى عمد خودكشى كند در آتش دوزخ جاويدان معذّب خواهد بود.

مى‌توان گفت گناه خودكشى از ديگر كشى هم سنگين‌تر است؛ چرا كه قاتل ديگران فرصت توبه و جبران را مى‌يابد، ولى كسى كه دست به انتحار مى‌زند، چنين فرصتى را نيز از خويش سلب كرده است.

دفاع از مال‌

همان گونه كه آدمى از جان خويش دفاع مى‌كند، براى حفاظت از اموال خود نيز بايد تلاش كرده، در محدوده قدرت خود از آن مراقبت كند. برخى از احكام دفاع از مال به قرار زير است:

1- بدون ترديد انسان حق دارد- در حد توان خود- دزد را از مال خويش دور كند. [2]

2- اگر كسى به مال خودِ انسان يا خانواده‌اش هجوم آورد، مى‌تواند شخص مهاجم را به هر وسيله ممكن دفع كند، اگر چه به كشته شدن او [مهاجم‌] منجر شود. [3]

3- در صورتى كه دزد پس از كتك خوردن راه گريز در پيش گيرد، از زدن او بايد خوددارى شود ودر صورت ادامه، اگر صدمه‌اى بر او وارد شد، ضارب ضامن است. [4]

4- چنانچه دزد را دستگير كند، كتك زدن، قتل و مجروح كردن او جايز نيست [و بايستى تحويل مقامات قضايى گردد] و اگر صدمه‌اى بر او وارد شود، ضامن است. [5]

5- اگر مدافع براى راندن دزد چاره‌اى جز زدن و مجروح كردن او ندارد، [چنين كند و] ضمانى در كار نيست. [6]

[1] وسائل الشِیعه، ج 19، ص 13.

[2] تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 487، مسأله 1.

[3] همان، ص 488، مسأله 5.

[4] همان، ص 490، مسأله 25.

[5] همان، مسأله 22.

[6] همان.