3- اگر مهاجم به قصد قتل به انسان هجوم آورد، واجب است از خويش دفاع كند، اگر چه بداند دفاع او بى‌فايده است و حق تسليم شدن ندارد. [1]

4- اگر به وابستگان كسى- همانند فرزند، پدر، برادر و يا بقيه كسانى كه با او مرتبط هستند حتى خدمتكار- ظالمانه هجوم آورند، جايز بلكه واجب است از ايشان دفاع نمايد؛ اگر چه به قتل مهاجم منجر شود. [2]

يك نكته مهم‌

از نظر اسلام نه‌تنها كشتن ديگران مورد نهى و نكوهش قرار گرفته، بلكه خودكشى نيز- به هر وسيله‌اى كه باشد- امرى ناپسند، حرام و از جمله گناهان كبيره شمرده شده است.

اسلام به مسلمانان اجازه نمى‌دهد كه با رضايت خود، خويشتن را به نابودى بسپارند. قرآن كريم مى‌فرمايد:

(... وَ لا تَقْتُلُوا انْفُسَكُمْ انَّ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحيماً ^ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً فَسَوْفَ نُصْليهِ ناراً وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيراً) [3]

خودكشى نكنيد! خداوند نسبت به شما مهربان است و هر كس اين عمل را از روى تجاوز و ستم انجام دهد، به زودى او را در آتشى وارد خواهيم ساخت و اين كار براى خدا آسان است.

از اين آيه شريف استفاده مى‌شود كه هر كس از اين فرمان الهى سرپيچى كند و دست به خودكشى بزند، نه تنها به آتش اين جهان مى‌سوزد، بلكه در آتش قهر و غضب پروردگار نيز خواهد سوخت.

امام صادق 7 مى‌فرمايد:

[1] همان، ص 489، مسأله 12.

[2] همان، مسأله 3.

[3] نساء (4)، آِیات 29 ـ 30.