(وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‌ انَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبيلًا) [1]

نزديك زنا نشويد كه بسيار زشت و بدراهى است.

بعضى از احكام دفاع از حريم در اعمال منافى عفت به قرار زير است:

1- اگر كسى با قصد تجاوز به حريم انسان- اعم از همسر يا غير او- هجوم آورد، دفع او به هر وسيله ممكن واجب است؛ اگر چه باعث كشته شدن مهاجم شود؛ بلكه در صورتى نيز كه با قصد كمتر از تجاوز، حمله كند، وظيفه همين است. [2]

2- اگر انسان، كسى را در حال فحشا با همسر يا يكى از نزديكانش از قبيل اولاد، يا دختر، يا فاميل‌هاى ديگرش ببيند، اگر چه كمتر از جماع باشد، در صورت امكان با مراعات مراحل دفاع ^، حق دارد او را دفع كند و در صورتى كه مهاجم به قتل برسد، خونش هدر مى‌باشد، بلكه حق دارد از زن مسلمانى نيز كه مورد هجوم بيگانه قرار گرفته دفاع كند، و هر چه بر مهاجم واقع شد مانعى ندارد و خونش هدر است. [3]

3- اگر مردى را در حال زنا با همسرش ببيند و بداند كه زن با رضايت خود به خواسته‌اش تن داده، حق دارد هر دو را بكشد و گناهى نكرده و قصاص نمى‌شود. [4]

تبصره: مواردى كه زدن، مجروح كردن و كشتن جايز است، مسأله‌اى است بين شخص و خدا و در واقع نيز هيچ گناهى نكرده است، ولى در دادگاه و نزد قاضى و ميزان قضاوت، ظاهر قضيه ملاك است. بنابراين اگر كسى فردى را بكشد و ادّعا كند كه او را با همسر خويش ديده (كه زنا مى‌كرده) و شاهدى بر اثبات ادعاى خود، طبق موازين شرعى ندارد، محكوم بر قصاص مى‌شود. [5]

[1] اسراء (17)، آِیة 32.

[2] تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 487، مسأله 4.

^- مراحل دفاع را در صفحات بعد توضِیح مِی‌دهِیم.

[3] تحرِیر الوسِیله، ج 1، ص 491، مسأله 27.

[4] همان، مسأله 28.

[5] همان، مسألة 29.