9- در امر و نهى، قصد قربت و اخلاص، شرط نيست. اين دو، واجب توصّلى شمرده مى‌شوند، تا فساد ريشه كن شده و واجبات برپا گردد؛ البته اگر امر و نهى كننده قصد قربت و اخلاص هم داشته باشد به خاطر آن پاداش خواهد گرفت. [2]

[1] همان، مسألة 13.