درس اول

موقعيت اجتماعى زنان‌

آنگاه كه نهال اسلام در سرزمين وحى روييد و بالنده شد، دست زنان را گرفت و تا مرتبه مردان بالا آورد؛ همان مرتبه‌اى كه شايستگى‌اش را داشتند و خداوند هستى بخش براى آنان مقرر كرده بود. اما ظلمت انديشانى كه به گزاف بر جاى رهبران اسلام و خاندان وحى تكيه زدند، دوباره كرسى منزلت زن را كه با تلاش طاقت فرساى پيامبر اكرم و امامان معصوم استوار گشته بود، شكستند و او را به پايين‌ترين درجات ممكن در حد حيوانات تنزل دادند و در نگه داشتن زن در اين رتبه پست اصرار ورزيدند. تا بتوانند با شكستن شخصيت و عزت و مقام اين مربى انسان [1] و مظهر تحقق آمال بشر، [2] از وجود او براى رسيدن به لذات دنيايى خود بيشترين سود را ببرند و نقش او را در سرنوشت جامعه بى اثر كنند.

تا پيش از وقوع انقلاب اسلامى، «فريبايى» [3] و «آزادى» [4] زن (از قيودات مذهبى)، تنها رسالت زن مدرن اعلام شد و كوشيده مى‌شد با برداشتن همه موانع موجود در اين راه، او را در رسيدن به نهايت فريبا بودن و جلوه‌گرى و بى قيدى، يارى رسانند: برداشتن پوشش اسلامى و حتى ملى از دختران و زنان، اختلاط دختران و پسران جوان در تشكيلات گوناگون و از جمله شير و خورشيد سرخ و پيشاهنگى، صدور مجوز رسمى براى دانسينگ‌ها، كاباره‌ها، مشروب فروشى‌ها، قمارخانه‌ها و خانه‌هاى فساد و

[1]. صحِیفه نور، ج 6، ص 186 و ج 9، ص 155

[2]. همان، ج 9، ص 155

[3]. همان، ج 6، ص 186

[4]. همان، ص 194