عشرتكده‌ها، چاپ تصاوير عريان و نيمه عريان و مهيج زنانِ به اصطلاح هنر پيشه در نشريات كشور، پخش فيلم‌هاى مستهجن از رسانه ملى و در سينماها و مانند آن، [1] از جمله برنامه‌هاى رژيم حاكم در اين مسير بود. حكومت مقلد غرب در ايران، مى‌خواست همانند غرب، به اقتصاد و لذت بينديشد و به همين بهانه عده‌اى از زنان را از خانه‌ها به صحن اجتماع كشاند و نام آن را سهيم كردن زنان در سازندگى كشور نهاد. اما اين بذر آفت زده، جز سستى بنياد خانواده، استفاده ابزارى صاحبان قدرت و ثروت از زيبايى‌هاى زن براى تبليغ كالاى مادى و فرهنگى خود و سرانجام افسون جوانان در مقابل فريبندگى و فريبايى دختران و زنان فريب خورده حاصلى نداد! نتيجه ديگر اين خيانت، آن شد كه مؤمنان بسيارى از ترس ورود زنان و دختران خود در چنين لجنزارى، مجبور به ايجاد محدوديت براى ايشان شدند و حفظ ايمان و آبرو را بر تحصيل دانش و دست يابى به پست‌هاى ادارى و مانند آن در جامعه پهلوى ترجيح دادند. مصيبت ديگر آن كه شمار قابل توجهى از همين افراد مؤمن، نادانسته به مرور لفظ «ضعيفه» را براى زن به كار بردند و با همين ديد به آنان نگريستند! لكن امام خمينى (ره) با ديد جامع و صحيحى كه از زلال قرآن و سنت يافته بود، توانست با ايجاد انقلاب فرهنگى همزمان با انقلاب سياسى گرد و خاك‌هاى فتنه و ناراستى را كه از سر شهوت پرستى برخاسته بود، فرو بنشاند و جايگاه حقيقى و ارزشمند بانوان را به آنان بنمايد و شخصيت از دست رفته‌شان را باز ستاند و بدانان بازگرداند.

ايشان با قدرتى كه ريشه در ملكوت داشت، هم به زنان عزت بخشيد و هم به آنان در صحنه‌هاى سرنوشت ساز نهضت، اعم از راهپيمايى‌ها عليه رژيم طاغوت، سرنگونى رژيم شاه، رأى‌گيرى براى نوع حكومت جديد (جمهورى اسلامى) و تصويب قانون اساسى و سپس دفاع مقدس و ديگر صحنه‌هاى كارساز و حياتى نظام جمهورى اسلامى نقشى برابر مردان داد.

بدين سان در عمل ثابت شد كه زنان مؤمن مى‌توانند و بايد همپاى مردان مؤمن، آن‌

[1]. ر. ک: صحِیفه نور، ج 10، ص 87 و 56 و ج 11، ص 5 و ج 6، ص 181؛ جاِیگاه زن در اندِیشه امام خمِینِی، ص 223270