از نظر حضرت امام(ره) هر گونه حلقه‌اى كه در دست باشد، زينت محسوب شده، پوشاندن آن واجب است، اما آيت اللَّه خامنه‌اى مى‌فرمايند: «اگر عرفاً زينت محسوب مى‌شود، بايد از نگاه نامحرم پوشيده باشد. اما چنانچه از آنهايى است كه چشم گير نيست و صدق زينت نمى‌كند، اشكالى ندارد.» [1] كشيدن سرمه، اگر حتى براى فوايد طبى آن صورت گيرد، ولى در عرف، زينت محسوب شود، بايد پوشانده شود. [2] و در پوشاندن چهره زينت شده، فرقى بين بيگانه و خويشاوند غير محرم نيست؛ يعنى چهره آرايش شده و يا دست زينت شده، هم بايد از بيگانگان پوشانده شود، هم از برادر شوهر و شوهر خواهر و پسر عمو و پسر دايى!

برداشتن ابرو، گذاشتن مژه مصنوعى، كلاه گيس، استفاده از هر نوع لوازم آرايش، گوشواره، النگو، لاك زدن، بعضى ساعتهاى مچى زينتى، دستكشهاى تورى زينتى، همگى از زينت‌هاى دست و صورت به شمار آمده مى‌توانند آنها را فقط در مقابل محرم و زنان ديگر آشكار سازند و نشان دادن آنها به نامحرم، حرام است.

استفاده از حنا و [كِرِم‌ها و پودرهاى زيبايى‌] نيز اگر عرفاً زينت به حساب آيند، در شمار موارد فوق خواهند بود.

عطر زدن [و يا خوش بو كردن به وسيله مواد و مايعات ديگر] براى زنان اشكال ندارد. ولى اگر موجب مفسده و تحريك باشد، جايز نيست [3] و جايز نيست خانمى به قصد آن كه نامحرم او را ببيند، آرايش كند. [4]

و سرانجام آن كه هرگاه شوهر خواستار تميزى و آرايش زن خود باشد، بر زن واجب است كه اين كار را انجام دهد. [5] در نماز نيز براى خانم‌ها مستحب است كه خود را با زيور

آلات زينت كنند و استفاده از مواد آرايشى هم اشكال ندارد. ولى براى وضو [و غسل‌] بايد چيزهايى مانند لاك ناخن و كِرِم، رنگ، ريمل و مانند آن كه مانع رسيدن آب به

[1]. پِیشِین، ص 124 – 125

[2]. همان، ص 121

[3]. احکام روابط زن و مرد، ص 121 – 128

[4]. همان، ص 256

[5]. تحرِیر الوسِیله، امام خمِینِی(ره)، ج 2، ص 305، قبل از مسئله 1