در اشتغال به كار در خارج از خانه نيز بايد حدود الهى رعايت شود، يعنى هم با گناهى همراه نشود و هم به حقوق همسر و فرزندان لطمه‌اى وارد نگردد. با اين اوصاف، زنان مى‌توانند همانند مردان هم در بازار اقتصادى (خريد و فروش، كارهاى توليدى، آموزشى، هنرى و مانند آن) وارد شوند و هم در ادارات به كار ادارى مشغول شوند.

بديهى است مردان نيز بايد به هنگام مراجعه به زنان كارمند يا كاسب، حدود الهى را نگاه دارند و به مقدار نياز با آنان سخن بگويند و از نگاه‌هاى مستقيم و طولانى به چهره ايشان خوددارى ورزند. نيز از انجام حركات مهيج بپرهيزند؛ همان گونه كه زنان بايد ضمن حفظ عفت دينى، از صحبت‌هاى زايد و نيز نگاه‌هاى مديد يا خنده‌ها و كردارهاى تهييج كننده، در مقابل ارباب رجوع و يا كارمندان و فروشندگان مرد، خوددارى ورزند.

در روايات توصيه شده كه بعد از مشاغل اجتماعى كه اشتغال به آنها واجب كفايى است كارهايى را در پيش گيرند كه ارتباط كمترى با مردان داشته باشند، مانند بافندگى و ريسندگى. امروزه مشاغل بى‌شمارى را مى‌توان به اين مثال‌ها اضافه كرد: خياطى، گلدوزى، نويسندگى و پژوهشگرى، كار با رايانه، طراحى جلد كتاب و كارهاى گرافيكى، هنرهاى دستى و از اين قبيل.

مناسب است در اينجا به داستان برخورد حضرت موسى 7 و دختران حضرت شعيب 7 در مدين اشاره كنيم: آن گاه كه حضرت موسى بر سر چاه مدين رسيد، در كنار مردم، دو زن را ديد كه مراقب گوسفندان خويش بودند اما به چاه نزديك نمى‌شدند. حضرت موسى كنجكاو شد. از آنان پرسيد چرا جدا از مردم ايستاده‌اند و كارشان چيست؟ آن دو زن كه دختران حضرت شعيب 7 بودند، پاسخ دادند: منتظر هستيم چوپان‌ها بروند تا ما به گوسفندان خود آب دهيم. حضرت موسى به آنان كمك كرد تا زودتر گوسفندان خود را سيراب نمايند سپس به سايه‌اى روى آورد و خطاب به خداوند عرض كرد خدايا هر چه از خير و نيكى بر من فرستى من بدان نيازمندم.

وقتى حضرت شعيب متوجه كمك جوان غريبه‌اى به فرزندانش مى‌شود و صفات خوب او را از زبان آنها مى‌شنود، علاقه‌مند مى‌گردد كه او را ببيند و با او صحبت كند.